Annelik İçsesi Ne garip değil mi? Anne olduktan sonra yaptığımız her davranışın, yaşadığımız her olayın onaylanmasını “Aaa , evet bende yaşadım” cümlesini duymayı bekleriz. Hala içimizde anneliğimizi sorguladığımız ve bir nebze “oh yalnız değilim”dedirten bir şeylere tutunmaya çalışırız. Anne Dertleşmesi Geçenlerde kızımıza hava aldırmak için eşimle sitemizin bahçesine çıktık ve 9 aylık bebeği olan bir bayanda oradaydı. Bir şekilde konuşmak istiyor gibi hissettim ve standart anne sorularıyla sohbeti başlattım. Doğru hissetmişim, annemiz “sende yaşadın mı?”edasında başladı anlatmaya. “Diş dönemindeyiz çok huzursuz uykusuz, tek başıma zorlanıyorum, yemeği uykusu derken kendime zaman ayıramıyorum..” Onay verir durumda başımı salladıkça devam etti. Aynı şeyleri yaşadığımızı söylediğimde “içine su serpilmişcesine” rahatladığını hissettim, yüzündeki gülümseme sonrası. Bebeğim daha önde olduğundan “bu günler geçiyor İnan bak “bile dedim. Vay be! Zamanında gözlerimdeki çaresizliği bir başkasın
Hamilelikte ilk Aylar ve Beslenme Alışkanlıkları, Hamilelik dönemimin en unutulmaz zamanlarıydı. İlk 3 ay dikkat etmek gerek derler. Bebeğinize bir şey olmasın diye adım atarken çok yavaş ve dikkatli oluyorsunuz, evde iş yapmamaya çalışıyor, yapmanız gerekirse de yavaşlatılmış film gibi istemsizce davranıyorsunuz. Bebeği savunma iç güdüsü devreye giriyor ve siz artık anne oluyorsunuz Her şey ilk günler gibi geçecek sandım. 1 Aydan sonra şiddetli mide bulantısıyla uyandığım o sabaha kadar. Hayatımda yaşadığım en zor anlardan bir tanesiydi. Gerçekten hamile olduğumu hissettiğimin farkına varmıştım. Nasıl tarif edebilirim bilmem ama normal bir mide bulantısından çok farklı, çok daha fazla. Tuzlu kraker, leblebi, ekmek içi nafile, hiç bir şey geçirmiyor sanki daha artıyor gibiydi. Sabahın erken saatlerinde başlar akşama kadar devam ederdi. Arada çok bulanmazdı. “Geçti mi acaba ” umuduna kapılırdım tekrar şiddetini arttırıp “hayal kurma ” diyene kadar. Çaresizlikten ne yapacağımı bilemediği