Anne Annenin Halinden Anlar

Annelik İçsesi

Ne garip değil mi? Anne olduktan sonra yaptığımız her davranışın,
yaşadığımız her olayın onaylanmasını “Aaa , evet bende yaşadım”
cümlesini duymayı bekleriz. Hala içimizde anneliğimizi sorguladığımız ve
bir nebze “oh yalnız değilim”dedirten bir şeylere tutunmaya çalışırız.

Anne Dertleşmesi

Geçenlerde kızımıza hava aldırmak için eşimle sitemizin bahçesine çıktık
ve 9 aylık bebeği olan bir bayanda oradaydı. Bir şekilde konuşmak
istiyor gibi hissettim ve standart anne sorularıyla sohbeti başlattım.
Doğru hissetmişim, annemiz “sende yaşadın mı?”edasında başladı
anlatmaya. “Diş dönemindeyiz çok huzursuz uykusuz, tek başıma
zorlanıyorum, yemeği uykusu derken kendime zaman ayıramıyorum..” Onay
verir durumda başımı salladıkça devam etti. Aynı şeyleri yaşadığımızı
söylediğimde “içine su serpilmişcesine” rahatladığını hissettim,
yüzündeki gülümseme sonrası.

Bebeğim daha önde olduğundan “bu günler geçiyor İnan bak “bile
dedim. Vay be! Zamanında gözlerimdeki çaresizliği bir başkasında
görüp, “herşey yoluna girecek”tavrım ne yalan söyleyeyim kendimi
bile şaşırttı. Demek ki “benimde şu an yaşadığım her şey geçecek,
sadece zaman” rahatlaması geldi bile. Bir anda arkadaş olduk
yaşadıklarımızda ortak paydada. Gitmemiz gerekiyor dediğimde“ben her
akşam çıkıyorum hava almaya dedi tekrar dertleşmek istercesine”🙂

Anne olduğunuzda bir şeylere tutunmak, kendinden bir şeyler bulmak iyi
hissettirir. Eşin ne kadar anlayışlı olursa olsun bu duyguyu yaşamış bir
anne kadar rahatlatamaz seni. O yüzden anneler birbirlerini tanımadan
sarılır bebekle ilgili sohbetlere.

Yaşadıklarının normal olduğunu çevredekiler söyler ama sen ikna
olmazsın. Bir anne söylerse, bilirsin oda geçti bu yollardan..

Onaylanma İsteği

Öyle zamanlar olur ki çocuklu birisini gördüğünde konu açmak için çok
çabalarsın bir “merhaba” dese neler neler konuşacaksın. 3-5 dkkaya
yaşadığın tüm sıkıntıları anlatıp bir de aklındaki soruları soracaksın.
Oda yaşadıysa sorun yoktur çünkü. Bu yazıyı okurken yüzündeki gülümseme
varya “evet ya aynı ben” ifadesinin tam karşılığıdır.

Normal koşullarda herkesle çok konuşmayı sevmezsin belki ama anne
olduğunda herkesten önde konuşmak istersin. Hatalar tecrübeyle düzene
girer dersin belki ama artık hataya yer yoktur senin için. Bebeğine
yapacağın her şeyden sorumlu hissedersin ve kendini teyit etmek istersin
her seferinde. Senin hayatın bebekten önce ve sonra olarak ikiye
ayrılmış sen artık bambaşka bir sen olmuşsundur.

Bir bebek bir kadının en büyük öğretmenidir. Okumayı sevmezsin okumaya
başlarsın. Araştırmak sıkıcıyken artık en büyük önceliğindir. Duyguların
ön plandayken mantığını devreye sokmak için çabalarsın.

Bakalım daha neler öğreneceğiz?

Çevrenizde aynı yollardan geçen yol arkadaşlarınız olsun, deneyim bazen
zamandan daha önce yetişir imdadınıza 😉